324 p.
Vertaald als: Het verhaal van de dienstmaagd
Van de achterflap:
The Republic of Gilead offers Offred only one function: to breed. If she deviates, she will, like dissenters, be hanged at the wall or sent out to die slowly of radiation sickness. But even a repressive state cannot obliterate desire – neither Offred's nor that of the two men on which her future hangs.
Brilliantly conceived and executed, this powerful evocation of twenty-first-century America gives full rein to Margaret Atwood's devastating irony, wit and astute perception.
Nolite te bastardes carborundorum.
In deze tijden van onzekerheid wordt al eens teruggegrepen naar dystopische romans zoals 1984, Brave New World en The man in the high castle. De verkoopcijfers van deze boeken gaan de hoogte in, zeker in de VS, omdat de toestanden in deze romans ineens niet meer zo veraf lijken.
The handmaid's tale van Margaret Atwood past ook in dit rijtje en dat werd bij het lezen ervan pijnlijk duidelijk.
In dit boek volgen we het verhaal van Offred die als dienstmaagd inwoont bij de Commander en zijn vrouw. Haar enige taak is het zorgen voor een nageslacht, aangezien er één of andere nucleaire ramp gebeurd is waardoor de meeste vrouwen onvruchtbaar zijn geworden. De dienstmaagden worden speciaal voor deze taak opgeleid en moeten binnen een bepaalde tijd zwanger zien te geraken van de man des huizes, anders worden ze aan een ander gezin doorgegeven.
Offred vertelt zelf haar geschiedenis en aangezien ze geen andere functie heeft dan zwanger worden, lezen en ontspanning verboden zijn en ze meestal alleen in haar kamertje zit (waar al het mogelijke verwijderd is waarmee ze zelfmoord zou kunnen plegen), denkt ze voornamelijk terug aan haar leven voor alles onherroepelijk veranderde, toen ze kibbelde met haar sociaal geëngageerde feministische moeder en een quasi idyllisch leventje leidde met haar man Luke en haar niet nader genoemde dochtertje.
Daarnaast laat ze ook haar tijd in het Rode Huis passeren, waar ze opgeleid werd tot dienstmaagd, en de wantoestanden die zich daar voordeden door de op macht beluste "tantes" die de potentiële dienstmaagden in het gareel moesten houden.
Offred is trouwens niet haar echte naam, ze had er eentje voor ze dienstmaagd werd, maar die wordt nooit vernoemd. Ik dacht eerst dat het een bizarre naam was die past in een dystopische roman, maar het hoe en waarom wordt snel duidelijk: een andere dienstmaagd die haar vergezelt bij het boodschappen doen heet Ofglen en een derde die moet bevallen heet Ofwarren. Dan weet je al gauw hoe de vork in de steel zit...
Deze duistere toekomstvisie, waarin - natuurlijk - godsdienstfanatisme aan de grondslag ligt, is heel meeslepend geschreven. Offred lijkt je bijna persoonlijk aan te spreken en bij sommige passages zat ik echt middenin het verhaal, zo goed werd het beschreven. Margaret Atwood is dan ook een meester in haar vak. Van haar las ik vroeger al Alias Grace (blijft een favoriet) en The blind assassin (hiervan weet ik ver niets meer, buiten dat ik halverwege switchte tussen de Engelse en Nederlandse versie en die laatste was echt abominabel) en er staan er nog twee te wachten in mijn boekenkast.
Volgend projectje wordt het bekijken van de verfilming uit 1990. Eens zien hoeveel ze behouden hebben en wat ze laten vallen hebben. Het boek op zich vond ik in elk geval al iets heel filmisch hebben.
4.5 sterren omdat het laatste hoofdstuk het hele boek een beetje naar beneden haalt, anders was het vrijwel perfect.
Helemaal eens met het feit dat het laatste hoofdstuk toch een beetje jammer is, maar verder een wondermooi boek! Ook bij mij staat de verfilming uit 1990 nog op de planning om te kijken :)
BeantwoordenVerwijderen