Ik heb er lang over getwijfeld of ik deze film zou gaan bekijken, maar het feit dat ik zin had in een cinemaatje en hij in Aalst op een deftig uur gespeeld werd, gaf de doorslag.
Gisterenavond ging ik dus kijken naar Valerian and the city of a thousand planets.
Deze laatste worp van Luc Besson, die het gehele budget van zijn filmmaatschappij opslokte, is gebaseerd op een mij onbekende Franse stripreeks, Valérian et Laureline. Deze reeks kwam blijkbaar bij ons uit onder de naam Ravian, maar ik had er - ondanks de meer dan 5000 strips in ons huis - nog nooit van gehoord...
Valerian en Laureline zijn twee ruimteagenten die gevaarlijke missies uitvoeren in opdracht van het ministerie van defensie. Dat hij daarnaast ook een onuitstaanbaar baasje is dat heel de tijd met Laureline zit te flirten en haar zelfs ten huwelijk vraagt op de meest onmogelijke momenten, moet je er maar bij nemen.
Veel meer ga ik over de plot niet verklappen, omdat er zodanig veel in de film gebeurt dat het hier anders een ellenlang bericht wordt en omdat een mens zich ook nog eens mag laten verrassen.
Er werd op voorhand heel wat onzin over deze film verteld, met name dat het een mager doorslagje van Star Wars zou zijn. Maar eigenlijk is het juist omgekeerd: George Lucas baseerde zich naar het schijnt op de strips om zijn ruimte-epos uit te werken. Dat er dan overeenkomsten zijn, is niet meer dan normaal.
Zelf had ik met momenten het gevoel dat ik naar een heel kleurrijke Blade Runner zat te kijken (de nieuwe film komt er in het najaar!) en ik herkende heel wat Luc Besson-elementen (zeker als je The fifht element gezien hebt), wat niet moeilijk is want hij regisseerde de film. Aan Star Wars heb ik zelfs geen moment moeten denken...
In elk geval: de film ziet er héél goed uit, visueel is het gewoon een pareltje. Van de stranden op de planeet Mül, naar de stad van de duizend planeten... alles is gewoon af.
En wat het acteerwerk betreft: ik was er op voorbereid om dat van Cara Delevigne (als Laureline) compleet de grond in te boren, maar het was vooral Dane DeHaan die op mijn zenuwen werkte. Zij doet het nog behoorlijk - een grote stap voorwaarts vergeleken met haar non-acteren in Suicide Squad - maar hij is, zoals al gezegd, behoorlijk irritant. Dat is niet alleen door zijn personage, maar vooral ook omdat hij wat laag zit te brommen in plaats van te spreken en ik gruwel daar van...
Afgezien van dit minpuntje, heb ik mij geamuseerd met deze film, er zit heel wat humor in (ik heb zelfs gelachen) en visueel is er dit jaar waarschijnlijk geen enkele film die hier aan kan tippen. Gaan kijken, zou ik zeggen!
Ik ben ook wel benieuwd naar deze film! De trailer vind ik niet fantastisch maar ik laat me graag eens verrassen :)
BeantwoordenVerwijderen