donderdag 17 augustus 2017

De arabier van de toekomst 3 - Riad Sattouf


De Geus, 2017
150 p.
Vertaald uit het Frans: L'Arabe du futur 3

Van de achterflap:

De moeder van Riad houdt het niet meer uit in het kleine Syrische dorpje waar de familie Sattouf naartoe verhuisd is. Ze wil terug naar Frankrijk. Riads vader zal moeten kiezen tussen de wensen van zijn vrouw en de verwachtingen van zijn familie.

In deze kleurrijke autobiografische graphic novel schetst Riad Sattouf het Midden-Oosten van de vroege jaren tachtig, en geeft de lezer zo een kritisch en komisch inkijkje in de culturele achtergrond van de conflicten van vandaag.


In De arabier van de toekomst 3 volgen we de verdere belevenissen (het is en blijft een autobiografie) van de kleine Riad Sattouf. Hij zit nog steeds op school in Syrië en moet daar toezien hoe zijn klasgenoten brutaal afgeslagen worden door de leraar. Hij zelf is een engeltje dat niets verkeerd doet en als hij dan toch eens gestraft wordt, valt zijn wereld in duigen.

De verveling in het achtergestelde Syrië blijft ook heel tastbaar. Er is gewoon niets te doen in het boerendorpje waar ze wonen en zijn inteeltneefjes blijven hem het leven zuur maken.

Maar er is toch een lichtpuntje: Riads moeder, die in de vorige delen steeds - voor mij onbegrijpelijk - zwijgzaam in een hoekje zat, begint zich te roeren. Ze is het beu om in armoede, vuiligheid en domheid te wonen en wil verhuizen naar een grote stad. Iets wat Riads vader altijd heeft tegengehouden, maar wat nu ineens mogelijk zou kunnen zijn want hij heeft iemand ontmoet die hun leven zou kunnen verbeteren.

Zoals steeds, mondt dit uit in niets. Riads vader heeft - weer maar eens - zijn vertrouwen in de verkeerde mensen gesteld en fantaseerde voor zichzelf een mooie toekomst zonder eigenlijk aan vrouw en kinderen te denken.

Want dat blijft Riads vader in deze strips: een dikke egoïst, die niet luistert naar zijn vrouw. Iemand die met zijn hoofd in de wolken leeft en niet ziet dat hun levensomstandigheden compleet ondermaats zijn.

Riads moeder, die tot haar ontzetting voor de derde keer zwanger blijkt, trekt dan met haar kinderen naar Frankrijk, bij haar ouders. En het is hier dat Riad leert dat de wereld ook mooi kan zijn: geen leerkrachten die je met een dikke lat willen slaan, geen idioten die je naar het leven staan en de Kerstman!

Maar Sattouf zou Sattouf niet zijn zonder weer een gruwelijke dierendood in zijn strip. Waar in het eerste album een puppy wanstaltig wordt afgemaakt en Riad zelf in het tweede album zonder veel verpinken een hele hoop kikkers naar de andere wereld helpt, is het nu een nestje kittens waar iets vreselijks mee gebeurt. En niet in Syrië, maar in Frankrijk. Gruwel is overal...

In dit derde album komen dus alle vertrouwde toestanden terug. Het is gewoon uitzichtloos met een vader die zelf niet weet van welk hout pijlen te maken. Maar daarnaast stak bij mij ook de vermoeidheid op: weer dezelfde levensomstandigheden, weer gruwel met dieren, weer Riads vader die niet beseft wat het beste voor zijn gezin zou zijn... Het mag stilletjes aan gaan veranderen, ik denk niet dat ik nog een vierde album in die deprimerende stijl aankan.

Toch nog vier sterren, net als de vorige.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten