336 p.
(Nog) niet vertaald
Van de achterflap:
It is 1968, the height of the Nigerian civil war, when Ijeoma notices a young girl following her home. Her name is Amina and she is Hausa. Ijeoma is Igbo. Though they should be mortal enemies, the two girls swiftly fall into an irrevocable friendship: one that will shake the foundations of Ijeoma's faith, test her resolve and flood her heart.
Maar het boek begint eigenlijk nog een beetje vroeger: de oorlog in Biafra is in volle gang en Ijeoma's vader wordt gedood tijdens een bombardement. Haar moeder ziet geen andere oplossing dan haar jonge dochter naar een veilige plek te sturen waar ze als huishoudhulpje kost en inwoon krijgt.
Ze komt terecht bij een leraar en zijn vrouw en hoewel ze haar ouders mist, leidt ze daar een rustig leventje. Tot ze inderdaad op een dag na het boodschappen doen naar huis gevolgd wordt door een meisje. Amina is helemaal alleen, want haar familie is naar het noorden gevlucht en ze weet niet hoe ze daar moet geraken of hen terug moet vinden. Ijeoma overtuigt de leraar en zijn vrouw om Amina ook als hulpje in huis te nemen. De meisjes delen een kamer en een bed en al gauw groeit hun vriendschap uit tot iets meer.
Wanneer hun relatie ontdekt wordt door de leraar, wordt Ijeoma teruggestuurd naar haar moeder, die haar met bijbelstudie bombardeert en alle mogelijke bijbelse verzen aanhaalt waarin verwezen wordt naar de gruwelen van homoseksualiteit.
Later zal Ijeoma Amina terugzien op de middelbare school, maar die laatste wil niets meer van haar weten en zal uiteindelijk trouwen en naar het noorden verhuizen bij haar familie.
Under the udala trees is het coming of age verhaal van Ijeoma in een Nigeria dat homoseksualiteit compleet veroordeelt. Zelf begrijpt ze niet waarom het houden van iemand van hetzelfde geslacht zo'n gruwelijke reacties veroorzaakt, ze zal zelfs op een bepaald moment met argumenten uit de bijbel komen om haar eigen visie te bevestigen. Maar haar moeder luistert daar niet naar en dwingt haar uiteindelijk tot een huwelijk met haar jeugdvriend.
Ik las op kort tijd twee boeken van een Afrikaanse auteur en Under the udala trees beviel me heel wat beter dan Homegoing van Yaa Gyasi. De grootste reden is dat het simpelweg veel beter geschreven is en ook dat ik mij helemaal kon inleven in het verhaal. De structuur van Homegoing leent zich eigenlijk niet echt tot diepe inleving omdat je hoofdstuk per hoofdstuk een nieuw personage krijgt. Bij Under the udala trees volg je één personage gedurende haar leven en dat is veel interessanter. Niet dat de twee boeken inhoudelijk met elkaar te vergelijken zijn, maar het verschil in kwaliteit van schrijven viel mij enorm op.
Chinelo Okparanta schreef het boek ook met een doel: in 2014 werd in Nigeria een wet vervaardigd die homoseksualiteit veroordeelt tot 14 jaar gevangenis. In het noorden (dat voornamelijk islamitisch is) kan je zelfs de doodstraf door steniging krijgen. Niet echt een land waar je naartoe wil gaan...
Ik weet niet of ze de hoofden van mensen kan veranderen met haar boek, maar ze heeft wel een krachtige roman geschreven die toont dat mensen niet zomaar "kiezen" voor dit leven en haar argumenten, zelfs met de bijbel in de hand, houden steek. Maar dat zal dan wel weer de westerling in mij zijn die spreekt.
Ik las het boek doordat het in de Anna & Eric bookclub zal besproken worden begin oktober. Het was een boek dat mij ook heel hard aansprak en aangezien ik op dat moment eigenlijk nog nooit een Afrikaanse auteur had gelezen, schafte ik het aan. Een goeie keuze, echt.
Het boek kreeg van mij vier sterren, welverdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten